Afbeeldingen

door Krzysztof Dobrowolski 

Het leven en de schilderijen van Vincent van Gogh hebben tal van kunstenaars geïnspireerd. Zonder het ooit te vermoeden legde Van Gogh de basis voor de expressionisten van Die Brücke, voorzag hij Edvard Munch van een blauwdruk voor een kunstenaarsleven en gaf hij David Hockney motieven voor diens veelzijdige oeuvre.

Hockney stelt dat Van Gogh daadwerkelijk naar zijn onderwerpen kéék en ze bestudeerde, alvorens hij ze schilderde. Neem zijn beroemdste werken als ‘Zonnebloemen’ en je ziet dat achter de schijnbare eenvoud en vlakheid van de vaas en de tafel waar ze op staan, een rijkdom aan penseelstreken en tinten schuilgaat. Zo ook Hockney’s recente werk ‘The Arrival of Spring in Woldgate’ (2011), een kolossaal schilderij in olieverf dat uit maar liefst 32 afzonderlijke doeken bestaat. Op het eerste gezicht een kleurrijk, computergestuurd plaatje. Maar hoe langer je kijkt, des te meer details, motieven en kleurschakeringen je opvallen. Precies zoals bij Van Gogh.
De vergelijking lijkt misschien vergezocht maar Hockney noemt zelf Van Gogh als inspiratiebron. Bovendien heeft de serie bomen, waartoe ‘The Arrival of Spring in Woldgate’ behoort, een sacrale lading; iets wat Van Gogh graag ook aan zijn composities meegaf.

Aanmelden via: www.cultuuropdeeilanden.nl

Romeyn de Hooghe(1645) was de meest creatieve en productieve prentmaker van de late Gouden Eeuw. Zijn morele reputatie is tweeslachtig. Werd hij vanouds weggezet als een oplichter, een dief, een pornograaf en een atheïst, tegenwoordig beschouwen historici hem als een aanhanger van radicale verlichtingsideeën. De spotprenten van Romeyn de Hooghe en pamfletten waren wapens in het politieke debat. Het picareske levensverhaal van Romeyn de Hooghe werpt een onverwacht licht op de schaduwzijden én de meer humoristische kanten van de politieke cultuur van de zeventiende eeuw.

Jan Luijken (1649), zowel een begaafd etser als dichter, vervaardigde evenals Romeyn de Hooghe zelf zijn boekillustraties. Beiden worden gerekend tot de belangrijkste illustratoren van hun tijd. In 1671 verscheen van Jan Luijken het nogal amoureuze liedboek ‘Duytse Lier’ waaruit bleek dat hij enigszins was afgedwaald van zijn streng religieuze opvoeding. Echter, een paar jaar later keerde hij, onder invloed van de mysticus Jacob Böhme, terug op het ‘rechte pad’ van het geloof en publiceerde hij alleen nog stichtelijke werken in de vorm van emblematabundels. De huiselijke realiteit inspireerde Jan Luijken voor zijn prenten en leverde als zinnebeeldige interpretatie daarvan ook de stof voor zijn poëzie. Zijn prenten (emblemen) zijn meestal voorzien van een motto en bijschrift, meestal in dichtvorm.

Aanmelden via: www.cultuuropdeeilanden.nl