Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder. Niet zonder ons. Dit is de tekst die de gevel van het Ramses Shaffy Huis siert. Het levensmotto van Ramses Shaffy de artiest en kleinkunstenaar.
Ramses, de goeroe van de vrijheid, rebels en bohemien zette zich in de jaren 60/70 af tegen de burgerlijkheid . ‘Ramses Shaffy is Amsterdam’. En heel Amsterdam is verliefd op Ramses. Ramses leefde boven de wet en daarom was hij zo bijzonder. Zijn liedjes en teksten zullen blijven zwerven.

BIOGRAFIE

Ramses Shaffy, geboren in Parijs in 1933, was de zoon van een Egyptische diplomaat en een Pools-Russische gravin. Zijn moeder had een zwakke gezondheid en Ramses groeide op in een Nederlands pleeggezin. Over het afscheid van zijn moeder zong hij in het aangrijpende lied ‘De trein naar het noorden’.

Na de toneelschool en jaren als acteur te hebben gewerkt (onder andere als Cervantes / Don Quichot in ‘De Man van La Mancha’, een rol die ook door Brel is vertolkt) richtte Shaffy in 1964 de theatergroep Shaffy Chantant op, waarin zijn enorme muzikaliteit alle ruimte kreeg. Hij werkte nauw samen met Liesbeth List en pianist Louis van Dijk. De Shaffy Cantate kunnen meerdere generaties meeneuriën en ook liedjes als ‘Pastorale’, ‘Sammy’, ‘Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder’, ‘Het is stil in Amsterdam’, ‘Laat me’ en ‘We zullen doorgaan’ verwierven grote bekendheid.

In 1967 kreeg Shaffy een Edison. In 2002 maakte Pieter Fleury een documentaire over hem die op het Filmfestival in Utrecht een Gouden Kalf won. In hetzelfde jaar ontving Shaffy de Blijvend Applaus Prijs (oeuvreprijs) en werd hij geridderd in de Orde van de Nederlandse Leeuw. In 2006 kreeg Shaffy de eerste Edison Oeuvre Prijs voor Kleinkunst voor zijn buitengewone verdiensten voor de Nederlandstalige muziek.

Op 1 december 2009 overleed Ramses Shaffy in het dr Sarphatihuis te Amsterdam aan de gevolgen van een geleefd leven.

Bewaren